Δευτέρα 25 Ιουλίου 2016

Απέραντο εργοτάξιο η ψυχή..

Μη του μιλάς.. Τα μάτια του δε θα γυρίσουν καν να σε κοιτάξουν.
φύγε από του ήλιου του το φως, σκιά μην κάνεις...


Οι δρόμοι που είχε, χάθηκαν...


Απέραντο εργοτάξιο η ψυχή, με σκάμματα βαθειά,
με εργάτες πολύβουους και μηχανήματα τεράστια, βαρειά.

Δρόμοι δικοί σου, που χάνονται κάτω απ της τσάπας τους τη βία απάνθρωπα, διχώς αιδώ, αδιάφορα, θα σε αφήσουν
ν' αναζητείς στενά δρομάκια να διαβείς,
να προσπεράσεις..


Κλείσε τα μάτια και τ' αυτιά.. Για σένα σκάβουν..
Της ευτυχίας η πηγή, περνά μέσα από έργα και διορθώσεις.

Ένα απέραντο εργοτάξιο η ψυχή,
με σκάμματα βαθειά, με χρόνο, κι αδιέξοδα..

Δεν υπάρχουν σχόλια: