Πέμπτη 17 Μαΐου 2018

χωρίς τελείες..


Το κακό με εμάς τους γονείς, είναι πως τα παιδιά μας μεγαλώνουν και κάποια στιγμή θα φύγουν και θα βρεθούμε πάλι εκεί που τα συναντήσαμε, όταν για πρώτη φορά ακούσαμε πως ευτυχώς στη ζωή μας χτυπάει μια άλλη καρδιά, με καλύτερο ίσως μέλλον από το δικό μας, ακόμη κι αν προερχόταν ο ήχος μέσα από ένα μηχάνημα, σε ένα ιατρείο, γραμμένη σε μια λίστα με εξετάσεις ιατρικές, (γιατί τις ψυχολογικές που θα έδινες δεν τις έγραφε πουθενά) και αναρωτιόσουν αν ήσουν έστω και για λίγο ικανός, με τόσα κενά, που μάλλον ποτέ δε θα έκλεινες και τώρα , μετά από τόσες θυσίες, κωμικοδραματικές ιστορίες, που θα είχες μια ζωή να λες, βλέπεις τα ρούχα του να στενεύουν, τα παιχνίδια του να γίνονται" για μικρά" , τη γλώσσα να μεγαλώνει, να πηγαίνει απέναντι μόνο του για ψώνια, μόνο στο σχολείο, να αρχίσει να ζητά περισσότερο χρόνο έξω, κι εσύ με τις αναπνοές να αυξάνουν, την προσοχή να λεπταίνει, σαν εκείνες τις στιγμές στο ιατρείο, να ακούς αυτή τη φορά τη δική σου καρδιά, χωρίς μηχανήματα, να αρθρώνεις προτάσεις χωρίς τελείες, μόνο με αναπνοές, αφού δε θες να τελειώσεις, ούτε να το παραδεχθείς, πως έχεις ακόμη ένα παιδί να μεγαλώσεις που το άφησες παραμελημένο ηθελημένα και τώρα είναι στην αγκαλιά σου, η ίδια σου η ψυχή να σε κοιτά και να ζητά να το δεχτείς και πάλι, βοηθώντας το κι αυτό να μεγαλώσει και πόσο φοβάσαι να τελειώσεις, πόσο φοβάσαι τις τελείες...

Δευτέρα 14 Μαΐου 2018

ήλιοι μας..



Πως να κρατήσεις 
ολόλαμπρους ήλιους παιδικούς,
καμωμένους με κίτρινα παστέλ,
αθώων , άδολων ψυχών,
ζωγραφισμένους σε κάδρα
ανήμπορων ενήλικων καρδιών..
Όμορφοι κόσμοι, αγνοί,
γιομάτοι παρειές
να καρτερούνε χάδια ή ραπίσματα..

Παρασκευή 13 Απριλίου 2018

έρημος κοινή..

Κάθε φορά 
που οι φαραώ της ζωής σου, 
σκληραίνουν την καρδιά τους, 
η έρημος που κρύβεις στην ψυχή σου, 
θα σε καλεί να την περάσεις,
 να σωθείς.
 Να εύχεσαι για τους δυνάστες σου, 
σε σπρώχνουν μακριά, 
σε ανανεώνουν... 
κι ίσως ποιος ξέρει, 
στον τοίχο που θα υψώσεις, 
να πέσει η πήλινη καρδιά,
 να συντριβεί, 
δυο να γλιτώσουν..