είναι η πατρίδα...

Αυτοί που δεν έχουνε ιδανικά, 

δεν κατοικούνε χώρα...

Μονάχα χώμα άκαρπο,

τόπος προσωρινός, 

κάπου να απλώνεται η σκιά..., 

πέτρα δεν την κρατά και χάνεται..

Δεν έχουν όρια να περικλείει την ύπαρξή τους. 

Δεν θα βρεις σύνορα να την φυλούν.

Σεντούκια η ιστορία τους δεν έχει, 

δεν θα ζηλέψεις θυσαυρούς...

Ήλιος δικός τους, 

δε θα γεμίσει με φως τα μάτια τους..

Βουνά δεν έχουν, άνεμο να στείλουν,

να τους χαιδέψει το πρόσωπο, 

ζωή να σκιρτήσει, να αναγεννηθούν...

Όσοι μια χώρα κατοικούν, 

πατρίδα την εκάνουν. 

Φλέβες δανείζουνε απ΄ τις δικές τους,

και την ποτίζουν.

Πνεύμα χαρίζουν, ψυχή σκιρτά, την ζωντανεύουν!

Είναι η πατρίδα γη και ουρανός, ψυχή και σώμα..

Φιλόξενη σε άστεγα σπουργίτια τ' ουρανού.

Είναι η πατρίδα, κλίμακα, πυξίδα, φάρος και πολιτισμός.

Δε χάνεται αν την αγάπησες πολύ.. 

Πλοίο στο χρόνο ασφαλές, να σεργιανάς μαζί της!