Σε ξένους κήπους..

Θα γίνω ό,τι θες...
Ό,τι ποτέ σου ονειρεύτηκες..
Θα τραγουδώ τις νύχτες τους στίχους που αγάπησες
και από το στόμα μου, λόγια  ''σοφά '', δικά σου, θα ηχούνε..

Αγκάθια συρμάτινα θα πλέξω μη και ποτέ 
απ΄τον Κήπο που μου φύτεψες, γλιστρύσω..
κι άμα ποτέ ο άνεμος ρωτήσει, τα χέρια που τα πλήγωσα...,

να του απαντάς πως αίμα χρειάζεται να τρέξει
κάθε φορά που η αλήθεια σαν νερό πηγάζει από τα μάτια

 
είναι η αλήθεια όριο, που δύσκολα περνάς...