πέτα....

Να μη σου αρκεί ολάκερη η γη..
Λόφοι να είναι τα πιο ψηλά βουνά της.
Των πεδιάδων της το πράσινο,
γκρίζο να δείχνει,
και στα ποτάμια βουητό να μην ηχεί..
Να μη χωράν στα μάτια σου,
μην τα δεχτείς, όχι τη νύχτα ετούτη.
Μιά μόνο νύχτα..., 
πέτα το χώμα, μείνε ψυχή.
Γίνε ανάσα θεϊκή, ταξίδεψε..
Γίνε φωτιά, κάψε την ξένη πια φθορά
και άκου..
Ο άνθρωπος έχει και μοίρα θεϊκή
δεν τον χωρά ο χρόνος,
Μονάχα ξέρει να πετά, σε Βασιλιάδων θρόνους να αναπαύεται.
Αυτό το βράδυ, μη τα δεχτείς, γίνε φωτιά,
ταξίδεψε...