Είναι οι νύχτες δολερές, ζηλιάρες..
σε σπρώχνουν σε ύπνο ελαφρύ,
και σε τυφλώνουν....
Σου κλέβουν αναβάσεις μυστικές,
σε αφήνουν πίσω..
Από ταξίδια σε στερούν, φτωχό σε θέλουν..
Σε ξελογιάζει η ανεμελιά, σε χαλαρώνει..
Μην τη πιστεύεις...
Στα ήσυχα λιβάδια της ψυχής σου, αξίνα πάρε,
τους μυστικούς σου θησαυρούς να τους γυρέψεις,
κι αν αποκάμεις μη και ποτέ θορυβηθείς..,
αξίνες, είναι γεμάτη η ζωή, εκεί θα περιμένει..
σε σπρώχνουν σε ύπνο ελαφρύ,
και σε τυφλώνουν....
Σου κλέβουν αναβάσεις μυστικές,
σε αφήνουν πίσω..
Από ταξίδια σε στερούν, φτωχό σε θέλουν..
Σε ξελογιάζει η ανεμελιά, σε χαλαρώνει..
Μην τη πιστεύεις...
Στα ήσυχα λιβάδια της ψυχής σου, αξίνα πάρε,
τους μυστικούς σου θησαυρούς να τους γυρέψεις,
κι αν αποκάμεις μη και ποτέ θορυβηθείς..,
αξίνες, είναι γεμάτη η ζωή, εκεί θα περιμένει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου