Άρχισα να αισθάνομαι και πάλι υπερήφανος! Όχι τόσο για τα επιτευγματά μας σαν λαός των τελευταίων χρόνων, αλλά για το ότι μέσα μας ρέει το αίμα, το ηρωικό. Εκείνο που πάει αντίθετα με τα συμφέροντα, όταν ''δεν πάει άλλο''.
Δεν πιστεύω στο ''αίμα που βράζει'', αλλά το προτιμώ από τον δουλοπρεπή αστικό άνθρωπο, που σκέφτεται πρώτα την άνεση και μετά την ελευθερία του.
Κάναμε λάθη και τα πληρώσαμε ήδη ακριβά. Σε συναισθήματα, σε περιουσίες , σε καταστροφές και ταπεινώσεις!
Φτάνει όμως! Η χώρα κατοικείται από ανθρώπους και όχι από τραπεζικούς κωδικούς!
Αρκετά! Αφήστε μας να ζήσουμε με τα λίγα ή τα πολλά μας! Έχουμε παιδιά να μεγαλώσουμε. Υπάρχουν άλλοι που θέλουν να κάνουν και δεν τολμούν ούτε να το σκεφτούν, εξαιτίας της εξαντλητικής και αφόρητης πίεσης που νιώθουμε στην ανάσα μας!
Η αφαίρεση της σημαίας συντελέστηκε πρώτα στην καρδιά μας εδώ και καιρό. Τώρα βρήκαν κάποιοι το κουράγιο να το πράξουν στη ζωή τους!
Οι υποστολές άρχισαν. Η ζωή πάντα βρίσκει το δρόμο της! Κοίτα τους στα μάτια! Μη φοβηθείς από το βλέμμα τους. Είναι η ματιά του εκτελεστή. Στα χέρια τους δε γλιτώνει κανείς! Μας ξεκάνουν λίγους λίγους, για να κρύβονται οι υπόλοιποι και να χαίρονται που ζουν. Βγες από την κρυψώνα.
Αν είναι να έρθει η σειρά σου, κάνε εσύ το πρώτο βήμα. Ακόμη και η καταστροφή μας, είναι δική μας. Μας ανήκει. Γύρνα το βλέμμα σου γύρω στον κόσμο και δες! Η ώρα πλησίασε και άρχισαν να μην τους θέλουν ούτε φίλοι, ούτε εχθροί!
Θα μάθουμε να ζούμε φτωχικά, αλλά δουλικά μαθαίνεις?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου