Κοιτάζω αμήχανος δυο (κατ επίφασιν) εχθρούς να διασταυρώνουν τα ξίφη τους και να παρουσιάζουν επιχειρήματα υπέρ του δικού τους τρόπου σωτηρίας, που πρεσβεύουν, πως θα με βοηθήσει να πληρώσω τους λογαριασμούς που μόλις πήρα στα χέρια μου!
Ακούω τρομαγμένος τις καταστροφικές συνέπειες που θα υποστώ από ό,τι κι αν τελικά διαλέξω. Ο ένας μου παρουσιάζει τον γκρεμό που βρίσκεται μπροστά μου και ο άλλος το ρέμα που βρίσκεται πίσω από την πλάτη μου, ενώ μάλιστα την ίδια στιγμή η γη καίγεται κάτω από τα πόδια μου.
Προσπαθώ να καταλάβω όλα αυτά που υποστηρίζουν για τη θέση μας στην Ευρώπη και τη μεγάλη ανάγκη να χαθώ εγώ αντί της γηραιάς ηπείρου.
Αισθάνομαι να χάνω το όνομά μου και την αξία μου ως άνθρωπος και να γίνομαι φαινόμενο και ιστορικό δίλλημα στα χείλη όλου του κόσμου. Με δείχνουν οι Ευρωπαίοι και σκέφτονται ένα μόνο πράγμα.
- Grexit ?
-Grexit ? Θα παπαγαλίσει και ο γηραιός γείτονας που δείχνει να μην πολυκαταλαβαίνει κι αυτός!
-και ξερός...! του απαντώ και τον χτυπάω φιλικά στην πλάτη.
-Ότι και να αποφασίσουμε θα το περάσουμε μαζί.
Δείχνει να συμφωνεί και κουνάει το κεφάλι του συγκαταβατικά.
-Έχεις δίκιο μου λέει.Ότι και να γίνει θα πρέπει να το περάσουμε μαζί.
..............................
Όλα αυτά τα μπερδεμένα, δυσνόητα και τρομακτικά μου θυμίζουν τις δικαιολογίες που μάταια έλεγα στους γονείς μου, κάθε φορά που προσπαθούσα να μηχανέψω και να μπερδέψω τη λογική τους, για να καλύψω τις αταξίες που έκανα σα μικρό παιδί και να μη τιμωρηθώ!
Τι θα αποφασίσουμε? Πως θα ανταποκριθούμε στο κάλεσμα? Οι περισσότεροι θα κοιτάξουν το ατομικό τους συμφέρον. Μένει όμως να καταλάβουμε πως αναξάρτητα από το αποτέλεσμα, η μοίρα μας θα είναι πάντα κοινή και πρέπει να είμαστε αγαπημένοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου