Πάσχα Ελλήνων...!

   Αυτό το Πάσχα είναι σίγουρα το κάτι άλλο!
Τίποτε δε θα μας θυμίσει όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Σίγουρα όχι αυτά των χρόνων με τις παχιές αγελάδες.

   Περισσότερος φόβος, περισσότερος προβληματισμός και μπόλικη δυστυχία.
Γκρίνια που δυστυχώς δεν ανήκει πια στη σφαίρα της  ελληνικής μας ιδιοσυγκρασίας, αλλά έχει πραγματικά ερείσματα!

  Η επιβίωση είναι αμφιλεγόμενη όπως και η αξιοπρέπεια πολλών από εμάς.
Εκεί που λες ότι τα καταφέρνεις αρχίζεις να παραπαίεις.
Αν τα καταφέρνεις εσύ, δεν μπορεί ο διπλανός. Ο φίλος , η αδελφή, ο πατέρας...

  Είμαστε πια αναγκασμένοι να κοιτάξουμε γύρω μας. Να δούμε πως υπάρχουν και άλλοι κοντά μας.
Να τους δούμε στον πόνο. Είναι πια πολλοί. Δεν κρύβονται όπως τα προηγούμενα χρόνια. Ο πόνος τους διαπερνά τα μάτια μας, καθώς σε κοιτούν και ψάχνουν μια σανίδα σωτηρίας.
Ο πόνος ενώνει....
Ίσως γίνουμε λίγο περισσότερο άνθρωποι. Ίσως είναι το μόνο παρήγορο από όλη αυτήν την ιστορία.

  Το Πάσχα είναι λοιπόν κοντά μας. Πέρασμα όπως μεταφράζεται.
Πέρασμα μέσα από την έρημο για να βρούμε ξανά το δικό μας δρόμο.

  Τον δρόμο  της πραγματικής ζωής που φοβάμαι πως υπονομεύσαμε με τη μεγαλομανία μας!
Από τη ζωή της καλοπέρασης, στη δραματική αναζήτηση του μάννα και του συσσιτίου. 

  Ας  κρατήσουμε την πίστη μας στο Θεό, αν έμεινε πια τίποτε.
Ας γίνουμε κράτημα εκεί που μπορούμε.
Ας ευχηθούμε να βρούμε όταν το χρειαστούμε!

  Αυτό το Πάσχα, ας κάνουμε μια ευχή.
Να αγαπήσουμε λίγο περισσότερο τον διπλανό μας. Ενεργητικά, όχι με αίσθηση ελεημοσύνης, αλλά αγάπης.
  Ας γίνουν όλα αυτά αφορμή να αλλάξουμε πρώτα εμείς και μετά ο κόσμος μας!
Όπως οι πρόγονοί μας , ας δείξουμε πως η μεγαλοπρέπεια της φυλής μας δεν θάφτηκε στο παρελθόν μας!
 Το Πάσχα είναι κοντά. Προλαβαίνουμε!