Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013

Το στοίχημα ..... του Θεού!!!

Θα ήταν γύρω στα 40. Άναψε το κερί. Γύρω σκοτάδι . Εικόνες με πρόσωπα που τρεμόπαιζαν...
Πρόσωπα αυστηρά αλλά και φιγούρες που έταζαν μεσιτεία σε κάτι δυνατότερο από εμένα.
Με δυσκολία  ξεχώριζες που έστεκες.
Ένας ψίθυρος ακούστηκε,
"Είχα καιρό να έρθω! Είχα ξεχάσει τον δρόμο. "
και συνέχισε,
"Πρέπει να με βοηθήσεις. Εμένα ,......τους άλλους,......όλους."
Σταμάτησε και φάνηκαν τα μάτια του να μιλάν δυνατότερα από τα χείλη του.
Ίσια καρφωμένα σε ένα πρόσωπο για το οποίο είχε ακούσει από παιδί τόσες ιστορίες...
Θυμάται τη γιαγιά να μιλά για τα θαύματα που έζησε και να κλαίει....
"Ίσως ένα ακόμη...."

Σφίχτηκε το χέρι μου στο μπράτσο του στασιδιού.
Ένας ακόμη  σε απόγνωση....
 Δεν μπόρεσα να κρατήσω τη σκέψη στο μυαλό μου.
" Αν υπάρχεις, είναι η ώρα Σου...  Κάνε γρήγορα!"
 Χάνονται τα παιδιά Σου.Αυτά που σε ξέχασαν, αυτά που σου γύρισαν ίσως και την πλάτη....
 Ποιός γονιός όμως δεν αγαπάει τα παιδιά του?

Θυμήθηκα τα λόγια σου.  "Όποιος σε ψάχνει δεν θα  πεινάσει και δε θα στερηθεί  τα βασικά αγαθά!"
Το είπες και τώρα είναι η μεγάλη στιγμή να δείξεις πως όλα αυτά είναι  αλήθεια.
Τώρα που κάθε μέρα όλο και περισσότεροι ξεμένουν από ελπίδα.
 Σε  μια  χώρα που την πρόδωσαν όλοι ,φαίνεται  πως φιγουράρεις πια μόνο Εσύ!

Αν υπάρχεις είναι η ώρα Σου. Το μεγάλο στοίχημα της Ύπαρξής σου , ήρθε η ώρα να λήξει.

Εμείς είμαστε εδώ!  Έστω και τώρα....   Είμαστε εδώ, άρα υπάρχουμε.
                                         
                                                                                                              Σειρά Σου...! 




Δεν υπάρχουν σχόλια: