Τριάντα τριών χρονών παλληκαράκι...

   Τριάντα τριών χρόνων παλληκαράκι στο Σταυρό. Τιμωρημένος παράνομα τότε, μισούμενος χωρίς λόγο από πολλούς σήμερα. Η μάνα Του στα πόδια Του να οδύρεται η ψυχή της, μα σήμερα να είναι βρισιά στο στόμα πολλών.

   Σε μίσησαν "δωρεάν". Χωρίς λόγο... Μίλησες για αγάπη και συγνώμη. Έλαβες μαστίγιο και καρφιά. Συγχώρησέ τους Πατέρα, θα πεις πάνω στο Σταυρό, δεν ξέρουν τι κάνουν, και μοιάζεις με τον πατέρα που αγνοεί τις αταξίες των παιδιών του.
   Συγχώρεσε όμως κι εμάς Πατέρα, τα "καλά" σου παιδιά που δε φέρνουμε στον κόσμο το Φως σου, βολεμένοι στις κολακείες των δικών μας ομάδων. Δεν αγαπάμε γιατί η αγάπη πονάει και εμείς δε θέλουμε πόνο.
   Εμάς τους υποκριτές πολεμάνε κι εσένα που μας ανέχεσαι.
   Σήμερα όμως..., βόηθα με να βρω, που έκρυψα το δικό μου αγκάθινο στεφάνι και να το μπήξω γερά στο κεφάλι μου, μη και μου πέσει, μη και το βγάλω. Άσε με να σταθώ δίπλα σου ψηλά, σ' αυτήν την τόσο άβολη θέση. Άσε τους εχθρούς να με στερεώσουν γερά μη λιποψυχήσω, κι έλα να δούμε τη θέα από ψηλά μαζί... 
   Τριάντα τριών χρόνων παλληκαράκι... έχουμε τόσα να πούμε!