του παραλύτου..

Έλα να μου στηρίξεις τους αρμούς..., απόκαμα...
Στέρνα δυσώδης η ζωή μου,
γεμάτη αίματα από θυσίες αρχαίες, άκαρπες...
Έλα να μου ταράξεις τα νερά, ζωή να φέρεις,
η δυσοσμία της, μου τρώει τα σωθικά...

Μη στείλεις άγγελο, την ίαση στα μέλη μου να βρω,
σε δρόμους πρότερους τα πόδια θα με πάνε, θα χαθώ...

...έγινε η ασθένεια σταθμός για να με βρεις, 
που όλο σου έφευγα..
 
έλα λοιπόν είμαι εδώ.
σε μια συνάντηση που από καιρό περίμενες να γίνει.

Μη στείλεις άγγελο.., έλα Εσύ!